خادم الزهرا(سلام الله علیها)

ده روز پس از رحلت پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم و در حالی که حضرت زهرا سلام الله علیها با پهلوی شکسته در بستر بیماری بود،خبر آوردند که فدک از دست رفت.ماموران ابوبکر به دستور او نماینده حضرت زهرا سلام الله علیها را از فدک اخراج کرده و آن را هم چون خلافت به تصرف خویش در آوردند. راز غصب فدک در این بود که غاصبان می دانستند واگذاری فدک به اهل بیت علیه السلام امری فراتر از یک میراث گذاری عادی است که بزرگ خاندانی برای بازماندگانش بر جای می نهد.می دانستند که فدک روی سکه امامت است،امامت و خلافت به حکم خدا ویژه اهل بیت علیهم السلام بود و فدک، پشتوانه حکم خدا بود.می دانستند که فدک بعد اقتصادی خلافت است و خلافت،بعد سیاسی فدک و این دو، فدک و خلافت، قوی ترین پشتوانه های امامت و استمرار بخش نبوت است.آنان به خوبی می دانستند که بدون غصب این دو توامان، نمی توان امام بر حق را خانه نشین و حکومتی ظالمانه را بر پا ساخت. بخشش فدک به حضرت زهرا سلام الله علیها کاملا حساب شده و از روی حکمت الهی صورت پذیرفته بود تا قوی ترین پشتوانه اقتصادی امامت و بر طرف ساز احتیاجات مالی خلافت باشد وگرنه به فرموده مولای متقیان:اهل بیت کجا و چشمداشت به فدک کجا؟ غصب فدک به منظور درهم شکنی و تصاحب مستحکم ترین پشتوانه ولایت و امامت صورت پذیرفت  و این همان سیاستی است که امروزه عده ای از منافق صفتان داخلی در ایران اسلامی پیش گرفته اند و الاش می نمایند تا با دلیل تراشی های واهی پشتوانه های مالی واقتصادی ولایت را تضعیف نمایند و در نهایت از تحت اختیار رهبری خارج گردانند.                 کتاب جامی از زلال کوثر،ص164