خادم الزهرا(سلام الله علیها)

آیت الله جوادی آملی می فرمایند:

 علّت نا آرامی مردم عادی آن است که به چیزی تکیه می‌کنند که خود تکیه‌گاهی ندارد.

به همین جهت به عنوان ضرب‌المثل می‌گویند: «الغَریقَ یتَشبَّثُ به کلِّ حَشِیش»؛ انسان غرق شده، به هر گیاهی تکیه می‌کند و دست می‌اندازد تا نجات پیدا کند؛ زیرا خیال می‌کند آن گیاه، در دریا ریشه دارد و قوی است. 

 کسانی که در محبّت دنیا غرق شدند، دست و پا می‌زنند و هر لحظه، خطر احساس می‌کنند و به این و آن متمسّک می‌شوند و به زرق و برق‌ها تکیه می‌کنند تا از اضطراب برهند، ولی نمی‌توانند.

دانش و روش بندگی ص 364