خادم الزهرا(سلام الله علیها)

امام سجاد علیه السلام:

مکروهاتی که روزی را از انسان دور می‌کنند:

اظهار فقر و نداری کردن در حضور مردم،خواب دیر هنگام شب و بعد از نماز صبح،تحقیر و کم‌ ارزش شمردن نعمت‌های خدا،شکوِه و گلایه داشتن از خداوند متعال

                 معانی الاخبار،ص215

برای اینکه همیشه حالت خوب باشد؛ مدام به نعمت‌هایت نگاه کن.

استاد پناهیان:

امام‌باقر(ع) می‌فرماید: خدا از مردم فقط دو چیز می‌خواهد، یکی اینکه اقرار کنند به نعمت تا خدا نعمتشان را زیاد کند و دیگر اینکه اقرار کنند به گناهشان تا خدا آنها را ببخشد (کافی/۲/۴۲۶) اقرار به نعمت هم کار پیچیده‌ای نیست و احساس درونی نمی‌خواهد؛ همان نگاه و توجه به نعمت کافی است.

در روایات برای اینکه توجهِ ما به نعمت‌های خدا عمیق‌تر شود، راهکارهایی یاد داده‌اند که در واقع، تکنیک‌های تقویت توجّه است. مثلاً اینکه: وقتی انسان به یاد نعمتی افتاد، به‌خاطر شکر خدا، سجده کند (کافی/۲/۹۸) این‌کار در تقویت توجّه انسان، مؤثر است.

شکر بالاتر از صبر است (امالی صدوق/۶۱۳) وقتی به تو خوش گذشته است و از تهِ قلب می‌گویی «خدایا شکر»؛ این قیمتش بالاتر از صبر در بلاست! خدا خوشحال می‌شود بنده‌اش از نعمت‌ها استفاده کند، لذّت ببرد و از او تشکر کند.

اگر همیشه به نعمات نگاه کنیم، نعمات‌مان زیاد می‌شود و حال‌مان هم همیشه خوب خواهد بود. منتها اگر می‌خواهی تمرین کنی که زیاد به یاد نعمت‌های خدا بیافتی، باید به یک چیزهایی هم توجه نکنی؛ مثلاً به چیزهایی که خدا به دیگران داده، زیاد نگاه نکن (زیاد نگاه نکردن از مقولۀ کنترل ذهن است).

امام‌صادق(ع) می‌فرماید: کسی که زیاد به نعمت‌هایی که خدا به دیگران داده نگاه کند، اندوهش طولانی می‌شود و هیچ ‌وقت ناراحتی‌اش برطرف نمی‌شود، نعمت‌هایی را که خدا به خودش داده است، کوچک تلقّی می‌کند لذا شکرش برای خدا کم خواهد شد. پس همیشه نگاه کن به کسی که کمتر از توست، این‌طوری بهتر می‌توانی شاکر نعمت‌های خدا باشی و مستحق زیادکردن نعمت می‌شوی.

 اصول‌سته‌عشر /۲۰۹

ام البنین را از این جهت به این نام خطاب میکردند که از امیرالمومنین(ع) صاحب چهار فرزند پسر بود و هر چهار فرزند او در کربلا به شهادت رسیدند.او‌ پس از شنیدن خبرشهادت فرزندانش گفت:

اى زنان!من از شما یک تقاضا دارم و آن این است که بعد از این مرا با لقب ام البنین نخوانید(چون ام البنین یعنى مادر پسران،مادر شیر پسران)،دیگر مرا به این اسم نخوانید. وقتى شما مرا به این اسم مى‏ خوانید، به یاد فرزندان شجاعم مى‏ افتم و دلم آتش مى‏ گیرد. زمانى من ام البنین بودم ولى اکنون ام البنین و مادر پسران نیستم.

مجموعه آثار شهید مطهری ج ۱۷ ص ۲۴۲

اذان و اقامه گفتن در گوش کودک به هنگام ولادت معرفی تكوینی ایمان برای او است.  هم چنین. ” تَحینک الطفل بماء الفرات و التمر"(1) بر داشتن کام کودک با آب_فرات و خرمای_رسیده تأثیر تکوینی دارد. نقل می کنند: یک زن مسیحی در تبریز مسلمان شد، و علت گرایش او به اسلام اشتیاق او به معنویت اذان بود. اذان مجذوبیت تکوینی دارد. اما چون از دین خود خارج شده بود، اموالش را مصارده کردند، البته این امر در زمان ناصر الدین شاه بود. و شاه توانست مقداری از اموال مصادره شده ی او را به واسطه ی خروج از دین مسیحیت برای او تحصیل کند.(2) 1. وسائل الشیعه ج14 ص521 2.همان ، جلد 2 ، ص266

ده روز پس از رحلت پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم و در حالی که حضرت زهرا سلام الله علیها با پهلوی شکسته در بستر بیماری بود،خبر آوردند که فدک از دست رفت.ماموران ابوبکر به دستور او نماینده حضرت زهرا سلام الله علیها را از فدک اخراج کرده و آن را هم چون خلافت به تصرف خویش در آوردند. راز غصب فدک در این بود که غاصبان می دانستند واگذاری فدک به اهل بیت علیه السلام امری فراتر از یک میراث گذاری عادی است که بزرگ خاندانی برای بازماندگانش بر جای می نهد.می دانستند که فدک روی سکه امامت است،امامت و خلافت به حکم خدا ویژه اهل بیت علیهم السلام بود و فدک، پشتوانه حکم خدا بود.می دانستند که فدک بعد اقتصادی خلافت است و خلافت،بعد سیاسی فدک و این دو، فدک و خلافت، قوی ترین پشتوانه های امامت و استمرار بخش نبوت است.آنان به خوبی می دانستند که بدون غصب این دو توامان، نمی توان امام بر حق را خانه نشین و حکومتی ظالمانه را بر پا ساخت. بخشش فدک به حضرت زهرا سلام الله علیها کاملا حساب شده و از روی حکمت الهی صورت پذیرفته بود تا قوی ترین پشتوانه اقتصادی امامت و بر طرف ساز احتیاجات مالی خلافت باشد وگرنه به فرموده مولای متقیان:اهل بیت کجا و چشمداشت به فدک کجا؟ غصب فدک به منظور درهم شکنی و تصاحب مستحکم ترین پشتوانه ولایت و امامت صورت پذیرفت  و این همان سیاستی است که امروزه عده ای از منافق صفتان داخلی در ایران اسلامی پیش گرفته اند و الاش می نمایند تا با دلیل تراشی های واهی پشتوانه های مالی واقتصادی ولایت را تضعیف نمایند و در نهایت از تحت اختیار رهبری خارج گردانند.                 کتاب جامی از زلال کوثر،ص164